'Alpha-cursus is voor jong en oud, gelovig of niet'
Een gesprek met Jannie Janssens, die de Alpha-cursus volgde bij de Morgenstond gemeente te Delft. Overgenomen uit " Alpha-nieuwsbrief februari 1999, IZB Alpha-cursus, Amersfoort"
hand


Hoe ben je terecht gekomen bij de Alpha-cursus?

Ik was door een kennis uitgenodigd mee te gaan naar een slotavond van de Alpha-cursus. Ik vond die avond erg gezellig en er was een goede sfeer. Samen met die kennis besloot ik naar de volgende cursus te gaan, want het sprak me wel aan.


Toen je de eerste avond ging, stond je er toen open voor?

Nee, ik dacht ik zie wel, laat het maar over me komen. M'n man en een van mijn dochters gingen al naar deze gemeente, vandaar mijn interesse.


Hoe vond je de eerste paar avonden?

De gezelligheid tijdens het eten trok me heel erg aan. Ik begon ook veel na te denken over het geloof; gedurende de week hield het me erg bezig.


Toen was er een tijd, weet ik, dat je ging aarzelen; wanneer was dat?

Eerst wil ik even vertellen dat ik regelmatig naar EO programma's keek zoals " Als leven pijn doet" en "De verandering"; dat raakte me diep; God was dus bezig met mij. Op een avond werd er gezegd dat we een hele zaterdag weg zouden gaan om drie onderwerpen over de Heilige Geest te behandelen. Toen ging ik inderdaad aarzelen en werd ik bang want ik had een muur om me heen en die wilde ik beslist niet laten afbreken; dat zou te pijnlijk zijn. Ik wilde dus niet mee, want ik dacht: dan breek ik, en ik had te veel dingen verborgen. Ik was op dat moment aardig aan de alcohol; ik verdronk mijn verdriet en pijn en andere dingen waar ik straks nog op terug kom.


Toch ben je gegaan; ben je daar achteraf blij om?

Ja! Want gedurende die dag begon ik te ontdekken dat ik nog kon huilen: dat had ik gedurende drie jaar niet gedaan. Gods liefde en vergeving is er dus ook voor mij. In het kleine groepsgesprek lazen we Psalm 40. Dat was mijn leven. Toen ging mijn hart open en kwam het verdriet. Zoveel pijn, zoveel verborgen zonden. Op een gegeven moment ben ik weggelopen want ik kon het niet meer aan. Aan het eind van de dag vroeg ik om gebed. Voorzichtig heb ik toen een stukje van mijn probleem verteld; dat was moeilijk en pijnlijk. Op dat moment stond ik toe dat God met mij aan het werk ging. Ik gaf mijn hart aan Hem. Die avond ging ik vredig naar huis, want ik mocht mijn hand in Zijn hand leggen.


Is je leven veranderd?

Ja! Na die dag ging ik me meer bezig houden met wat er op de Alpha-cursus besproken werd. In die loop van deze weken werd de muur afgebroken: het gevecht was begonnen. De alcohol liet ik staan van de ene op andere dag. Ook de andere obstakels die er in mijn leven zijn worden langzaam verwijderd. In oktober jl. ben ik gedoopt en lid van de gemeente geworden; ik vind het fijn om God te prijzen door te zingen. In mijn gezin en naaste omgeving wordt de verandering van mijn leven zichtbaar. Nu weet ik dat er voor mij en voor anderen een weg is om Gods liefde te aanvaarden en ervaren. Jezus zelf zegt: Ik ben de weg de waarheid en het leven. Mijn verlangen is dat ik nu andere mensen kan vertellen wat de Here Jezus voor mij gedaan heeft.